شفیع شکوهی، جانباز ۴۰ درصد جبهه های جنگ تحمیلی و راوی کتاب «ترکش ها گرایم را گرفتند»، بار ها تا آستانه شهادت پیش رفته و هر بار به طرز معجزه آسایی نجات یافته، اگرچه در این راه دوستان زیادی را از دست داده است اما انگار تقدیر بر این بوده که او زنده بماند. سادگی بیان، خلوص گفتار و شوخ طبعی راوی حتی در سخت ترین صحنه های نبرد، از خصوصیات منحصر به فرد این کتاب است. از آنجا که جنگ برای شفیع شکوهی جوان، جزئی از زندگی بوده است، او بدون هیچ شکایتی، همواره خود را تسلیم مقدرات جنگ کرده است.

ترکش های دشمن، گلوله های سهوی نیروهای خودی و نبردهای تن به تن، همه در نگاه او، جزئی از بازی روزگار هستند. در بخش های انتهایی کتاب از ادامه مبارزات شکوهی می خوانیم، اما این بار نه در جنگ بلکه در کارزارهای ورزشی. وی در کتاب به یکی از بهترین مبارزاتش در زندگی اشاره می کند: او موفق می شود مدال طلای مسابقات جهانی مجروحان انگلستان در سال ۱۹۹۳ را کسب کند؛ جایی که بالاتر از کهنه سربازان آمریکا و انگلستان بر سکوی قهرمانی می ایستد. شکوهی در این مسابقات، هم زمان با پخش سرود رژیم اشغالگر قدس، فریاد «یاعلی» سر داده و با پرتاب نیزه رکورد دنیا را جابه جا می کند. این کتاب، یکی از موفق ترین نمونه های تلفیق جنگ و طنز است.