این کتاب مستندی داستان‌گونه است که گوشه‌هایی از جنایات ضدانسانی داعش را آشکار می‌کند. واریک معتقد است ایجاد گروه داعش به دو دلیل عمده بود که یکی اشتباه دولت اردن در عفو «ابو مصعب الزرقاوی» در میان زندانیان سیاسی آزاد شده در سال ۱۹۹۹ از زندان‌های این کشور بود. «الزرقاوی» مدتی پس از آزادی به القاعده افغانستان پیوست. بخشی از کتاب: مردی که در تابستان ۲۰۰۲ رئیس بخش جاسوسی در شمال عراق شده بود، به‌ندرت چیزی دربارۀ تروریستی به نام «ابو مصعب زرقاوی» شنیده بود. امّا در چند هفته «چارلز (سام) فدیس» نشانی مکان اردنی‌ها را یاد گرفته بود. برای تعقیب زرقاوی، فرصتی بهتر از این پیدا نمی‌شد. «فدیس» با صدوهشتادودوسانتی‌متر قد، پسر یکی از افسران نیروی دریایی ساکن دامنۀ تپه‌ای در جنوب غربی «پنسیلوانیا» بود که همراه گروهی از فعالان سیا آمده بود تا اطلاعاتی دربارة واحدهای نظامی عراق مانند «انصارالاسلام» جمع‌آوری کند که در مرز ایران زندگی می‌کردند و پیوندهای گسترده‌ای با القاعده داشتند. قبلاً هم این وکیل چهل و هفت ‌ساله، برای اجرای چنین کاری سخت کوشیده بود.

فدیس برای یافتن روشی جهت ورود به جنگ پس از حمله‌های یازده سپتامبر، اشتیاق داشت. بهره‌مندی از پس‌زمینة مبارزه با تروریسم، تجربۀ خاورمیانه و اعمال قدرت در ترکیه، او را مخصوصاً برای رهبری مأموریت در عراق، مناسب نموده بود. اکنون او و گروهش با زندگی در خانه‌های امن، مقر انصارالاسلام و خانۀ زرقاوی و چند تن دیگر از جهادی‌ها را تحت‌نظر گرفته‌اند. گاهی، مأموران با پوشیدن لباس کردی، چندان به مقر آنان نزدیک می‌شدند که می‌توانستند نگهبانان مرزی را با ریش‌های بلند ببینند. هدف، نابودی کامل آنان بود.