آمارا برای هدیه تولد از پدر و مادرش می‌خواهد؛ به هارلم نیویورک برود و خانواده‌ پدری‌ و خانه‌ کودکی‌ او را ببیند. مادرش معتقد است نیویورک جای دختربچه‌ها نیست اما آمارا اصرار می‌کند.

نیویورک با تصویری که آمارا در ذهنش ساخته بسیار متفاوت است.

خیابان‌های نیویورک شلوغ است و  مترو طولانی و گیج‌کننده است و پیاده‌روها باریک‌اند.

پدرش درگیر کارهای خودش است و نمی‌تواند کنارش باشد.

آمارا باز هم دست از پرس‌و‌جو برنمی‌دارد، جست‌و‌جومی‌کند و چیزهای بیشتری درباره‌ هارلم، پدرش و گذشته‌ خانواده‌اش پیدا کند.

کم‌کم به چیزهای جالبی می‌رسد.