این یک کتاب عاشقانه است، اما نه از آن گونه دلدادگی‌ها که بین دو نفر اتفاق می‌‌افتد؛ «نبضم را بگیر، همهمه بودن دارد‌» قصه عشق زنی است به خداوند، به زندگی و به ایمان در کوران حوادث سهمگین زندگی. فاطمه ابراهیمی در فصل اول کتاب، مخاطب را با خود همراه می‌کند تا او با شگفتی […]

این یک کتاب عاشقانه است، اما نه از آن گونه دلدادگی‌ها که بین دو نفر اتفاق می‌‌افتد؛ «نبضم را بگیر، همهمه بودن دارد‌» قصه عشق زنی است به خداوند، به زندگی و به ایمان در کوران حوادث سهمگین زندگی. فاطمه ابراهیمی در فصل اول کتاب، مخاطب را با خود همراه می‌کند تا او با شگفتی و حیرت ببیند که چگونه طاهره صفارزاده از گردباد خفقان رژیم پیشین، حوادث تلخ زندگی شخصی و غربت و تنهایی به سلامت عبور کرده تا نام خود را به عنوان شاعر و مترجم قرآن و دین‌پژوهی ممتاز به ثبت برساند. فصل دوم کتاب، «احادیث به روایت دیگران‌» نام دارد. در این جا ابتدا منیژه آرمین خاطرات خود را از دیدارهایش با صفارزاده و بعد پرواز شاعر فقید، بیان کرده است. سپس فاطمه ابراهیمی به ذکر خاطره‌ای از دکتر سازور پرداخته که از شاگردان صفارزاده بوده است.
فصل پایانی کتاب به نقد و بررسی آثار این شاعر و مترجم قرآن اختصاص دارد که خود به سه بخش تقسیم شده است؛ «پیوندان جاویدان‌» (تاملی در شعر طاهره صفارزاده) و «گفت‌وگو با دکتر طاهره صفارزاده‌» هر دو به قلم آرمین است و «وارث آب و خرد و روشنی‌» نقدی است از رضا اسماعیلی.