این کتاب خلاصه ی پستی و بلندی های زندگی پسری است که پر بود از علاقه و خونگرمی و ارتباط با جامعه و دغدغه های عمومی.

اما با سد بزرگی روبه رو بود که مانند یک ترمز قوی، مدام مانع حکت او میشد.

اما رشدش را خیر! تا این که پس از سی و هشت سال، تصميم گرفت آن تجارب و دغدغه ها را با دیگران به اشتراک بگذارد.

تا بگوید کسی که حتی در گفتن و تلفظ  اسم خودش می ماند و به دشواری به جای این که بگوید «محمد» می گفت « م م محمد» توانست بالاخره از آن مراحل عبور کند.

همچنین تجربیات زیباتری را در زندگی اش بیازماید.

تصمیم گرفت اسم کتابش را م.م.محمد بگذارد تا مخاطبش در زمان خرید کتاب، حداقل برای یک بار هم که شده مجبور شوند مثل او حرف بزنند .

برای لحظاتی، مکث و تعجب و عکس العمل اطرافیانش را ببیند. زندگی را باید زندگی کرد.دیگر رمان ایرانی…

بنشينيم و غصه بخوریم که درها بسته شده و به چیزهایی دچار شده ایم که دست خودمان نبوده و نتیجه بگیریم که لابد خدا خواسته وارد اجتماع نشوم و سرنوشتم این است، چیزی جز توجيه تنبلی نیست.

اسم آن ايمان نیست، بلکه کور کردن استعدادها و به فریاد خود نرسیدن و تسلیم شدن است.

انسان تا زنده است باید بجنگد و زندگی کند و حال خوبش را بسازد و به خدا توکل داشته باشد.