(از مجموعۀ ۹ جلدی)مجلد سوم از مجموعة «تاریخ فلسفه» نوشتة کاپلستون، به سیر اندیشة اروپا از قرن چهاردهم تا اوایل قرن هفدهم اختصاص دارد که دورة تجدید حیات علمی و ادبی اروپا (رنسانس) را دربرمی‌گیرد. سیر فلسفی در قرن چهاردهم، که به نوعی ادامة حیات اندیشه‌های قرن سیزدهمی است، با حرکت تازه‌ای گسترش یافت. یکی از مشخصه‌های قرن چهاردهم رشد علم و تفکر علمی و ترجمة آثار ریاضی‌دانان یونانی بود که راه را برای کشفیات گالیله و عرضة نظریه‌های تازة آلبرت کبیر و راجر بیکن و در نهایت برای تفکر علمی فرانسیس بیکن هموار ساخت. عصر نوزایی یا رنسانس یادآور دورانی است که دانش و ادبیات روم و یونانیان باستان از نو جان گرفت و نهضت آموزش رسمی آغاز شد، اختراع دستگاه چاپ موجب شد تا علم و معرفت در دسترس تودة مردم قرار گیرد؛ کشف سرزمین‌های تازه، افق دید آدمی را بسیار گسترده‌تر و کشفیات علمی موهبت بی‌پایانی برای بشریت فراهم ساخت.