حمیدرضا یک مأمور امنیتی منظم و متعهد است که تمام روزش را به کار اختصاص داده و سخت به دنبال انجام وظایفش است. او که در سازمان حفاظت اطلاعات کل نیروهای مسلح خدمت می‌کند، در طی یکی از پرونده‌ها به مورد عجیبی برمی‌خورد؛ قتل اعضای یک باند قاچاق مواد مخدر که بدون هیچ ردّ پایی، نشان از حضور یک قاتل حرفه‌ای دارد. از سمت دیگر یک مأمور کارکشته و قدیمی به نام «علیزاده» که در زمان جنگ به جبهه‌ها رفته و ناگهان ناپدید شده بود، فعالیت‌هایی مخفیانه و بدون وابستگی به هیچ ارگان خاصی را در خارج از مرزهای کشور به انجام می‌رساند. این دو شخصیت در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند و هرکدام خط داستانی موازی خود را دارند؛ خطوطی که با پیش رفتن وقایع، بیشتر و بیشتر به هم نزدیک می‌شوند. این داستان در جلد اول این مجموعه با نام «کهنه سرباز» صورت می‌گیرد و روایتی پرتب‌وتاب از جنگ، انقلاب، تروریسم و منافقین را بازگو می‌کند. در ابتدای جلد دوم اما داستان ظاهراً ارتباطی به قسمت قبلی ندارد. این قسمت به شکل نامه‌هایی چندصفحه‌ای و با موضوعاتی از گذشته یک مرد از زبان خودش روایت می‌شود؛ مردی که با روش‌هایی خلاف معمول به سوریه رفته، به مدافعین حرم پیوسته و با نیروهای داعشی جنگیده اما حالا به خاطر مسائل امنیتی و دیپلماتیک، بازداشت شده است. این نامه‌ها در کتاب «روزهای تاریک» از زبان این سرباز خطاب به فرزندش نوشته شده و در ادامه داستان، «نیما اکبرخانی» با خطوطی کمرنگ، وقایع را به جلد قبلی متصل کرده و ارتباط این کتاب با داستان اول را برای خواننده مشخص می‌کند.