بسیاری از شهرها در طول تاریخ ویران شده‌اند، چپاول شده یا به لرزه درآمده‌اند، گاه سوخته گاه بمباران شده‌اند، زمانی زیر آب رفته و زمانی قحطی کشیده‌اند، فصلی ردّ تشعشعات رادیواکتیو را به خود دیده‌اند و فصلی هجوم فساد و آلودگی را  اما هر طور شده همچون ققنوس افسانه‌ای، از نو برخاسته‌اند. بنا به یک مطالعه جامع و دقیق آماری، در خلال سال‌های ۱۱۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی، تنها ۴۲ شهر در سرتاسر جهان بعد از ویرانی برای همیشه به حال خود رها شدند. در مقابل، شهرهایی همچون بغداد، مسکو، حلب، مکزیکوسیتی و بوداپست در فاصله این سال‌ها بین شصت تا نود درصد جمعیت‌شان را بر اثر جنگ از دست دادند اما دوباره ساخته شدند و رونق یافتند. حدوداً از سال ‌۱۸۰۰ به بعد این جنس تاب‌آوری بدل به یک امر مسلمِ بیش‌وکم همگانی در میان سکونت‌گاه‌های شهری اقصی نقاط جهان شد. در این کتاب سعی شده است با نگاهی تازه و نو به داستان شهرهایی پرداخت که پس از حادثه دوباره ساخته شده‌اند.