یکی از زنان بزرگ در تاریخ که به‌عنوان الگویی برای زنان و مردان مؤمن، صبور و پرهیزکار شناخته می‌شود حضرت‌هاجر(سلام‌الله‌علیها) است. بانویی که به‌عنوان همسر حضرت‌ابراهیم(علیه السلام) و مادر حضرت‌اسماعیل(علیه السلام) شناخته می‌شود. این بانوی عظیم‌الشأن دارای ایمانی است که شناخت درجات و مراحل آن نیازمند انس عمیقی با سیره و سبک‌زندگی اوست تا بدانیم چگونه یک زن به همراه کودک خردسالش به تنهایی وارد سرزمین بی‌آب و گیاهی می‌شود، بدون اینکه در برابر امر و اراده خدای‌متعال بهانه‌ای بگیرد و عذری بیاورد. ایمانی که زمینه پرورش فرزندی شد که به‌عنوان ذبیح‌الله شناخته می‌شود. تصور ما این است که رسیدن به درجات والای قدسی و تقرب به پروردگار هستی از ما انسان‌های معمولی دور است؛ اما هستند افرادی که خواستند و توانستند. هاجر، آن بانویی که به ظاهر کنیزی مترود بود چنان خالصانه در راه توحید گام برداشت که قدم‌گاهش معبر انبیاء و اولیاء گشت. «سعی هشتم» داستان زندگی این بانوی بزرگوار است که در 8 فصل و هر فصل با عنوان «سعی» به نگارش درآمده است که زندگی حضرت هاجر(سلام‌الله‌علیها) از کودکی تا بعد از رحلت را به تصویر می‌کشد. مراحلی که در شکل گیری شخصیت این بانوی نمونه تاثیر گذار بوده‌اند.