رمان «اِما» از مجموعه‌ی عاشقانه‌های کلاسیک حاصل دوران پختگی جین آستین در زندگی و حرفه‌ی نویسندگی است.

آستین رمان اِما را دو سال قبل از مرگش منتشر کرد.

دویست و پنج سال پیش، وقتی کتاب اِما، اثر جِین آستین برای نخستین بار در انگلستان منتشر شد، نویسنده فکر می‌کرد تنها کسی که از قهرمانِ قصه‌ خوش‌اش بیاید، خودش است.

دویست و پنج سال از آن نخستین مواجه‌ی خوانندگان با اِما گذشته، و این اثر همچنان به زبان‌های مختلف ترجمه می‌شود، خوانده می‌شود، و درباره‌اش می‌نویسند.

کتاب اِما بارها موضوع اقتباس‌های سینمایی، نمایشی و تلویزیونی قرار گرفته است.

جِین آستین را یکی از پیشگامان ادبیات مدرن و رومانتیسیم قرنِ نوزدهمی می‌دانند.

ویرجینا وولف درباره‌اش گفته اگر آستین کمی طولانی‌تر عمر می‌کرد و بیشتر می‌نوشت، پیشکسوتِ بزرگانی چون هِنری جِیمز و حتی پروست می‌شد.

اهمیت ادبی کتاب اِما

اِما قصه‌ی زندگی دختری بیست‌ساله، سرزنده، ثروتمند و همه‌چیزدان است

که رسالت خود را در زندگی، وصلت دادن عاشقان و باقی نگذاشتن حتی یک دختر یا پسر مجرد در روستای کوچک‌شان می‌داند.

این اثر، بی‌تردید نه به خاطر محتوای روشن‌فکرانه یا نقطه‌نظرات سیاسی‌اش، و حتی نه بخاطر بی‌پروایی نویسنده در نقدِ سازه‌های اجتماعی انگلستانِ قرن نوزدهم انقلابی نیست.

انقلابی بودنش، به خاطر تکنیک و فرمِ مدرن آن در زمانه‌ی خود است.

نویسنده‌ی کتاب اِما در این اثر روایت را به‌گونه‌ای منکسر می‌سازد تا با کژدیسی‌های ذهنِ قهرمان همراه شویم.