گاهی باید ایستاد و مسیر پشت سر و راهِ پیشِ رو را کاوید و بررسی کرد. شاید خطا آمده باشیم، شاید حرف‌هایی باشد که گوش‌هایمان با آن بیگانه است و باید بشنویم، شاید سخنانی باشد که به گوش‌مان نرسانده باشند و بدون آن، طی طریق ممکن نباشد؛ و ما فقط یک بار زندگی می‌کنیم و ارزش درنگ، اینجا مشخص می‌شود. اگر مسیر را اشتباه آمده باشم چه؟!
«درنگ»، تأملی است در مسیر شناخت؛ گزارش‌هایی است از لحظه‌ها و بزنگاه‌هایی که راویانش آنجا فهمیده‌اند «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید…»