این نوشتار، روایت و توصیفی است از برخی وقایع جنگ تحمیلی، به ویژه نبرد مربوط به “فاو” که در آغاز تصریح شده است: اوایل اسفند شصت و چهار، کار گرفتن فاو به پایان رسیده بود. اما این تمام کار نبود. حتی نیمی از کار هم نبود. اصل این بود که بتوانیم فاو را نگاه داریم، با این کار اتصال عراق را به دریا قطع کرده بودیم و خلیج فارس دست کم تا حدی برای رفت و آمد کشتی ها و نفت کش ها به مقصد ایران امن تر شده بود. آبروی نظامی و سیاسی صدام در گرو پس گرفتن فاو بود و به هر چیزی متوسل می شد تا بتواند فاو را پس بگیرد. سه جاده فاو را به عراق پیوند می داد که یکی از این سه جاده ـ یعنی جاده ی فاو ـ ام القصر ـ را سپرده بودند به لشکر بیست و هفت محمد رسول الله تا نگذارد عراقی ها به فاو نزدیک شوند. دسته اول گروهان سوم گردان حمزه چند روزی این کار را به عهده داشت. این کتاب روایت یکی از آدم های این دسته است از این چند روز. پنج شش روزی که باید بعد از آفند (همان مرحله ی گرفتن فاو) حضور ایران را در آن جا تثبیت می کردند، یا اصطلاحا روزهای پدافند…