ماجراهای زندگی این همسر شهید مفصل است اما نویسنده در دام اطناب نیفتاده. با توجه به گستردگی خانواده، تعدد شخصیت‌های تأثیرگذار در زندگی او می‌توانست یکی از دام‌های پیشِ روی نویسنده باشد اما نویسنده به خوبی از پس این چالش برآمده است. هیچ شخصیتی در داستان بلاتکلیف نیست و تا جایی که نیاز داستان است سرنوشت همه آدم‌ها مشخص می‌شود. به علاوه اینکه داستان آدم‌ها جداجدا روایت می‌شود. اگر نویسنده به این اصل توجه نمی‌کرد در نهایت با یک زندگی‌نامه آشفته مواجه بودیم. مخصوصاً که شخصیت‌ها ایرانی نیستند و نام‌ها ناآشنا هستند و برخی از اتفاقات برای مخاطب ایرانی ناشناخته است. اینجاست که زیرنویس‌های کتاب به کمک نویسنده و مخاطب آمده تا داستان شفاف و منسجم باشد. یکی از تدابیر خوبِ کتاب، الصاق عکس شخصیت‌ها به پایان فصل است نه پایان کتاب. جایی که مخاطب هنوز شخصیت‌ها را کامل به یاد دارد و نیازی به رجوع دوباره به فصل‌های کتاب نیست.

نثر خوب نویسنده و تسلط او به نثر و ادبیات فارسی باعث شده که از نظر نثر با یک کتاب کم اشکال مواجه باشیم اما در بعضی از صفحات ضعف ویراستاری یا نمونه‌خوانی به چشم می‌خورد. با اینکه تعداد این صفحات به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد ولی وقتی مخاطب با یک نثر یکدست و شیوا مواجه است این ایرادات بیشتر خودنمایی می‌کنند.

فارغ از ویژگی‌های مثبت و منفی کتاب یکی از نکات قابل توجه کتاب پراختن به فرهنگ عراقی لابه‌لای روایت‌ها است. خرده‌فرهنگ‌هایی که گاه شبیه آداب و رسوم ما ایرانی‌هاست و گاه بسیار متفاوت. مثلاً رسم یک سال سیاه پوشیدن به نشانه عزا هنوز هم در برخی از مناطق ایران پابرجاست. یا اینکه عراقی‌ها سال نوی میلادی را به عنوان سال نو جشن می‌گیرند و… راوی و نویسنده هردو به خوبی به این مسئله توجه داشته‌اند و این توجه باعث قوام داستان شده است. از آنجایی که داستان، داستان زندگی اطیاف است و اطیاف حی و حاضر است نویسنده از زاویه دید من راوی استفاده کرده است. استفاده از این زاویه دید باعث صمیمیت در لحن داستان شده اما دست‌وپای نویسنده را برای روایت‌هایی که در غیاب اطیاف رخ داده می‌بندد. چون کتاب تک‌راوی است همه چیز از دید اطیاف به نمایش در می‌آید. تک‌راوی بودن هم محاسن خودش را دارد و هم معایب خودش را. مثلاً خواننده را دچار یک قضاوت یک‌طرفه می‌کند. اما به تعلیق در روایت کمک می‌کند و با در انتظار نگاه داشتن مخاطب کشش ایجاد می‌کند.

قطعاً اصلی‌ترین دلیل پرداختن به زندگی این بانوی جوان به خاطر قرابت و پیوند با شهید شیبانی است اما حتی اگر این قرابت هم نبود داستان زندگی او یک داستان درام و پر فراز و نشیب و خواندنی بود. حتی می‌توانست دستمایه یک رمان باشد. اطیاف زبیدی، زن جوان عربی است که با همین سن کم زندگی پر فراز و نشیبی را طی کرده. از غیاب پدر تا زندگی در اردوگاه آوارگان و شهادت همسر و دوری از فرزند. همانطور که در سطرهای قبل ذکر شد خواب‌های ناتمام فقط داستان زندگی اطیاف زبیدی نیست بلکه تاریخ بخشی از مردم عراق است. تاریخی که باید خواند.