کتاب ادب حضور (دفتر پنجم) به شرح آداب صحیح عزاداری برای امام حسین (ع) پرداخته و دستورهای زیارتی مخصوص آن حضرت را ارائه کرده است. بخش اول این کتاب «آداب و مراقبات عزاداری سیدالشهداء (ع) به ویژه در محرم و صفر» و بخش دوم آن «آداب و مراقبات زیارت سیدالشهداء (ع) و راهپیمایی اربعین حسینی (ع)» نام گرفته است.

اربعین در لغت به معنی چهلم است. این واژه در اصطلاح اسلامی به یک مراسم مذهبی شیعی گفته می‌شود. این مراسم مربوط به چهلمین روز پس از درگذشت امام حسین (ع)، بخشی از خانواده و یاران او در کربلا است و هر سال در میان شیعیان محترم شمرده می‌شود. این روز مصادف است با روز بیستم ماه صفر؛ روزی که باقیماندهٔ خانوادهٔ حسین بن علی از شام به مدینه بازگشتند؛ روزی که «جابر بن عبدالله انصاری»، صحابی پیامبر اسلام، از مدینه به کربلا رسید تا به زیارت قبر حسین بن علی بشتابد. گفته شده است که او نخستین کسی است که قبر امام حسین (ع) را زیارت کرد.

چهلمین روز پس از کشته‌شدن حسین بن علی نزد امامیه ارزشی آیینی دارد. بر اساس اعتقادات کهن سر بریده‌شدهٔ حسین بن علی در چنین روزی به بدن وی در کربلا ملحق شده است. فاصلهٔ ۴۰ روز از هنگام وفات مؤمن از اعتقادات و باورهای مسلمانان به‌شمار می‌آید. زیارت اربعین در این روز خوانده می‌شود. همچنین، در گذشته و گاه امروز، در روز اربعین برخی نقاط ایران تعزیه برگزار می‌کنند. روضه‌خوان‌ها متن روضه را بر اساس کتاب «روضة الشهدا»ی «ملا حسین کاشفی» می‌خوانند. در سینه‌زنی و زنجیرزنی هم اشعاری که صاحبان ذوق و شیفتگان به اهل بیت سروده‌اند، خوانده می‌شود؛ مانند ترکیب‌بند محتشم کاشانی یا ابیاتی که شاعران آن برای مردم شناخته‌شده نیستند.